Donderdag 15 sept
16 september 2016 - Tukadmungga, Indonesië
Vanmorgen hadden we eigenlijk een vrije ochtend maar er kon ook gekozen worden om samen met een gids een aantal plantages in de buurt te bezoeken.
Met best een grote groep zijn we naar de plantages van de eigenaar van ons hotel gegaan. Alles in 1. 5 uur konden we dit bekijken.
Toen we het hotel uitliepen lagen er op het parkeer terrein grote dekzeilen waarop duizenden doppinda's lagen te drogen. Deze kwamen van eigen grond .
Ongeveer 4 dagen moeten deze deogen voor ze bewerkt kunnen worden.
Toen we het terrein afliepen en net om de hoek de 1e plantages opliepen stonden daar allerlei bomen met mango. Advocado papaya's. Ook kaneelbomen en cacoabomen we mochten alles proeven.
Ook een groot deel is koffiebonen plantages
Teakbomen stonden op deze plek. Daar worden zoals we weten meubelen van gemaakt.
Even verderop kwamen we een stuk land wat wel onkruid leek maar er waren een aantal mensen daar keihard aan het werk om pindas te plukken. Ze trekken de plantjes uit de grond en de pindas haalde zij eraf. Ze zitten daar een hele dag in de zon soms onder een parasol dit te doen.
1 kilo pindas krijgen ze 1000 rp voor voor een totale werkdag hebben ze 10.000 rp
Dit is omgerekend ongeveer € 6.80
Voor 1000 rp kopen ze 1 sigaret. Voor 9000 rp kopen ze 1 kilo rijst kan je nagaan hoe weinig ze ook verdienen.
De gids vroeg of we snoepjes bij ons hadden, en Ellen os Ellen niet als ze geen snoepjes bij zich heeft.
Ik trok een zakje winegums open en ging het hele veld rond. Zo grappig.
De opzichter stond wel op te lettrn of ze wel doorgingen met werken want stilstaan ia geen optie.
Daarna zijn we verder gelopen en kwamen we bij een huisje aan waar een.man de schillen van de koffiebonen aan het pellen was met een mega oud machien.
Een aantal maal worden de bonen gepeld en dan gaan ze de wchillen ook nog verpulveren en daar hebben ze ook weer een bestemming voor.
Tegelijkertijd toen wij stonden te kijken liep het hele huis leeg.
Kindjes kwamen naar buiten op de arm van hun moeder. Grotere kinderen die kwamen kijken want zoveel blanken hadden ze niet voor hun huisje gezien. Heel verlegen maar toch zo nieuwsgierig .
Onderweg vertelde de gips een hoop leuke dingen. Hij sprak bizar goed nederlands en vertelde me dat hij een cd van Jan Smit en Marianne Weber had en dat hij peen en uien zo lekker vind. We kwamen niet meer nij van het lachen .
Uiteindelijke kwamen we na toch 2 uur weer terug bij het hotel. Namen een duik in het zwembad en pakten na de lunch onze koffer en stapten in de bus naar onze volgen bestemming.
Dat wordt het laatste hotel op java voor we naar Bali gaan.
Bali here we come
Met best een grote groep zijn we naar de plantages van de eigenaar van ons hotel gegaan. Alles in 1. 5 uur konden we dit bekijken.
Toen we het hotel uitliepen lagen er op het parkeer terrein grote dekzeilen waarop duizenden doppinda's lagen te drogen. Deze kwamen van eigen grond .
Ongeveer 4 dagen moeten deze deogen voor ze bewerkt kunnen worden.
Toen we het terrein afliepen en net om de hoek de 1e plantages opliepen stonden daar allerlei bomen met mango. Advocado papaya's. Ook kaneelbomen en cacoabomen we mochten alles proeven.
Ook een groot deel is koffiebonen plantages
Teakbomen stonden op deze plek. Daar worden zoals we weten meubelen van gemaakt.
Even verderop kwamen we een stuk land wat wel onkruid leek maar er waren een aantal mensen daar keihard aan het werk om pindas te plukken. Ze trekken de plantjes uit de grond en de pindas haalde zij eraf. Ze zitten daar een hele dag in de zon soms onder een parasol dit te doen.
1 kilo pindas krijgen ze 1000 rp voor voor een totale werkdag hebben ze 10.000 rp
Dit is omgerekend ongeveer € 6.80
Voor 1000 rp kopen ze 1 sigaret. Voor 9000 rp kopen ze 1 kilo rijst kan je nagaan hoe weinig ze ook verdienen.
De gids vroeg of we snoepjes bij ons hadden, en Ellen os Ellen niet als ze geen snoepjes bij zich heeft.
Ik trok een zakje winegums open en ging het hele veld rond. Zo grappig.
De opzichter stond wel op te lettrn of ze wel doorgingen met werken want stilstaan ia geen optie.
Daarna zijn we verder gelopen en kwamen we bij een huisje aan waar een.man de schillen van de koffiebonen aan het pellen was met een mega oud machien.
Een aantal maal worden de bonen gepeld en dan gaan ze de wchillen ook nog verpulveren en daar hebben ze ook weer een bestemming voor.
Tegelijkertijd toen wij stonden te kijken liep het hele huis leeg.
Kindjes kwamen naar buiten op de arm van hun moeder. Grotere kinderen die kwamen kijken want zoveel blanken hadden ze niet voor hun huisje gezien. Heel verlegen maar toch zo nieuwsgierig .
Onderweg vertelde de gips een hoop leuke dingen. Hij sprak bizar goed nederlands en vertelde me dat hij een cd van Jan Smit en Marianne Weber had en dat hij peen en uien zo lekker vind. We kwamen niet meer nij van het lachen .
Uiteindelijke kwamen we na toch 2 uur weer terug bij het hotel. Namen een duik in het zwembad en pakten na de lunch onze koffer en stapten in de bus naar onze volgen bestemming.
Dat wordt het laatste hotel op java voor we naar Bali gaan.
Bali here we come
Geniet ervan x
Liefs Truus xxxx